اگر از عاشقان هنر و طراحی هستید که به دنبال یک نقطه ورود به طرفداران ورزش هستید، به دنبال عالی، «هنر اما آن را به ورزش تبدیل کنید» بروید. این پروژه زاییده فکر LJ Rader، مردی در شهر نیویورک است که برای یک شرکت داده و فناوری ورزشی کار می کند و اتفاقاً توانایی عجیبی

اکنون حدود یک هفته است که ما با خوشحالی در آغوش پرمهر بازی‌های المپیک 2024 پاریس غرق شده‌ایم و خیلی چیزها قبلاً از بین رفته است. از رسوایی یک هواپیمای بدون سرنشین جاسوسی در فوتبال زنان گرفته تا ایلونا ماهر، بازیکن راگبی زن آمریکایی که در کانون توجه قرار گرفته تا یک مقام شنای اسپیدو

تماشای مدال نقره 100 متر شاکری ریچاردسون دونده المپیکی ایالات متحده در پاریس هیجان انگیز بود. دستاوردهای باورنکردنی ریچاردسون در مسیر به سختی، پشتکار و ساعت‌های تمرینی بی‌شماری منتهی می‌شود. اما تیمی از مربیان، متخصصان تغذیه، خانواده، دوستان و بسیاری دیگر نیز وجود دارند که به ریچاردسون کمک می کنند تا اوج بگیرد. یک گروه

یکی از اساسی ترین عناصر طراحی برای هر بازی المپیک، پیکتوگرام هایی است که به عنوان مختصر بصری برای هر ورزش استفاده می شود. هر کسی که بازی‌های المپیک را تماشا می‌کند، خود را در دریایی از این نمادهای کوچک که در سراسر بازی‌ها در انواع زمینه‌ها ظاهر می‌شوند، غوطه‌ور می‌کند. داشتن زبان بصری برای

W. A. ​​Dwiggins (1880-1956) به عنوان یک پیشگام در طراحی تبلیغات، مجله و کتاب، اثری پاک نشدنی در ارتباطات بصری قرن بیستم بر جای گذاشت. او همچنین خوشنویس، طراح حروف و تصویرگر چیره دست بود. Dwiggins، سازنده و قلع و قمع در قلب، با فرم، فرآیند، و رسانه آزمایش کرد. او همچنین یک نویسنده و

استوارت سمپل هرگز از موضع گیری خود ابایی نکرده است. سنگ بنای اخلاق او به عنوان یک هنرمند ایستادگی در برابر بی‌عدالتی‌ها در دنیای هنر بوده است، مانند اینکه برخی از رنگ‌های دارای علامت تجاری در دسترس همه باشند و مبارزه با آنیش کاپور از بدنامی Vantablack. اخیراً، سمپل هدف خود را برای فراخوانی «معماری

تبدیل شدن از مهندس هوانوردی به لحاف کاری به همان اندازه که می شود یک محور حرفه ای است. با این حال، کارولین مظلومی، هنرمند 75 ساله، بیش از پنج دهه پیش این کار را انجام داد و سپس میراثی را در دنیای هنرهای فیبر به عنوان بنیانگذار انجمن صنفی لحاف های آفریقایی آمریکایی در

میله‌های یک شهر، شهر یا محله به‌عنوان پنجره‌های مناسبی به جامعه عمل می‌کنند که مردم، ارزش‌ها، سبک، تاریخ و موارد دیگر را در داخل دیوار منعکس می‌کنند. عکاسان جیمز و کارلا موری از این قدرت میله‌ها در آخرین کتاب خود که شهر نیویورک را مستند می‌کند، با عنوان میله‌های بزرگ شهر نیویورک: 30 مؤسسه نوشیدنی